[Humabon and his council meet with Magellan’s emissaries. The latter agree to comply with the rajah’s conditions.]
Al siguiente día, el escribano de nuestra nave y el intérprete fueron a Zubu, saliéndoles a su encuentro el rey, acompañado de sus jefes, y después de haber hecho sentar delante de sí a nuestros dos enviados, les dijo que, convencido de lo que acababa de oír, no sólo no exigía derecho alguno, sino que, si lo pedían, estaba presto a hacerse tributario del Emperador. Se le replicó entonces que sólo se le exigía el privilegio de tener el comercio exclusivo de su isla, en lo cual consintió el rey, encargándoles manifestar a nuestro jefe que si quería ser verdaderamente su amigo, no tenía más que sacarse un poco de sangre del brazo derecho y enviársela, que él por su parte haría otro tanto: lo que sería testimonio de que ambos se habían de guardar una amistad sólida y leal: asegurándole el intérprete que todo se haría como él lo deseaba. El rey añadió entonces que todos los capitanes amigos que llegaban a su puerto le hacían algún presente, recibiendo de él otros a cambio, dejando al comandante la elección de dar primero estos presentes o de recibirlos. Repuso el intérprete que, puesto que parecía atribuir tanta importancia a este uso, no tenía más que comenzar: en lo que el rey consintió.
[72] Monday morning, our notary, together with the interpreter, went to Cebu. The king, accompanied by his chiefs, came to the open square where he had our men sit down near him; he asked the notary whether there were more than one captain in that company, and if the captain wished him to pay tribute to the emperor his master. The notary replied in the negative, but that the captain wished only to trade with him and with no others. The king said that he was satisfied, and that if the captain wished to become his friend, he should send him a drop of blood from his right arm, and he himself would do the same [to him] as a sign of the most sincere friendship. The notary answered that the captain would do it. Thereupon, the king told him that all the captains who came to that place were used to giving presents to one another, and he asked whether our captain or he ought to begin. The interpreter told the king that since he desired to maintain the custom, he should begin. And so he began.
Pagka-Lunes, pumunta ang aming notaryo kasáma ang ilang tagasalin sa Zubu. Pumunta sa liwasan ang hari, kasáma ang kaniyang mga pinunò, at pinaupo malápit sa kaniya ang mga tauhan namin. Tinanong niya ang notaryo kung mayroon bang mahigit sa isang kapitán sa aming pangkat, at kung nais ba ng kapitán na magbayad siyá ng buwis sa emperador na panginoon nitó. Sumagot sa negatibo ang notaryo, at sinabing nais lámang ng kapitán na makipagkalakal sa kaniya at wala nang ibá. Sinabi ng hari na masaya siyá dito, at na kung nais ng kapitán na makipagkaibigan sa kaniya, kailangan nitóng magpadalá sa kaniya ng isang patak ng dugo mula sa kanang braso, at tutularan din niya ito [para sa kapitán] bílang tanda ng pinakasinserong pakikipagkaibigan. Sumagot ang notaryo na gagawin ito ng kapitán. Sa sandaling ito, sinabi sa kaniya ng hari na lahat ng kapitán na dumaratíng sa lugar na iyon ay nakasanayan nang maghandog ng regalo sa isa’t isa, at tinanong niya kung siyá ba o ang aming kapitán ang mauuna. Sinabi ng tagasalin na dahil nais ng hari na ipagpatuloy ang nakasanayan, siyá dapat ang mauna, na kaniya namang ginawa.