El día viernes abrimos nuestro almacén y expusimos todas nuestras mercaderías, que los isleños miraban con admiración. Por el bronce, el hierro y demás mercaderías pesadas, nos daban oro; nuestras bujerías y otras menudencias se cambiaban por arroz, puercos, cabras y algunos comestibles. Nos daban diez piezas de oro, cada una del valor de ducado y medio, por catorce libras de hierro. El comandante prohibió que se mostrase demasiada estimación por el oro, sin cuya orden cada marinero habría vendido todo lo que poseía para procurarse este metal, lo que habría arruinado para siempre nuestro comercio.
[81] On Friday we showed those people a shop full of our merchandise, at which they were very much amazed. For metals, iron, and other large merchandise they gave us gold; for the other smaller articles they gave us rice, swine, goats, and other food. Those people gave us ten pieces of gold for fourteen pounds of iron (one piece being worth about one and one-half ducats). The captain-general did not wish to take too much gold, for there would have been some sailors who would have given all that they owned for a small amount of gold, and would have spoiled the trade forever.
Pagka-Biyernes, pinakita namin sa mga táong iyon ang tindahan na punô ng aming kalakal, at labis siláng nagulat dito. Para sa mga metal, bakal, at ibá pang malalakíng kalakal, binigyan nilá kami ng ginto. Para sa ibáng mas maliliit na bagay, binigyan nilá kami ng bigas, baboy, kambing, at ibá pang pagkain. Binigyan kami ng mga táong iyon ng 10 piraso ng ginto para sa 14 pound ng bakal (ang isang piraso ay katumbas ng mahigit-kumulang isa’t kalahating ducat). Hindi nais ng kapitán-heneral na kumuha kami ng masyadong maraming ginto, sapagkat may mga mandaragat na isusuko ang lahat ng mayroon silá para sa katiting na ginto, at ikasisira ng kalakaran hábang panahon.